Niettemin heeft Downing Street 10 een deel van de tekst van de speech van de premier vrijgegeven. Maar omdat Cameron het verhaal uiteindelijk niet zelf voor de camera heeft afgestoken, bleef het nieuws beperkt tot een summier bericht in de krant. Naar mijn mening staat hier geen woord onzin tussen. Uiteraard zijn de ‘eurocrisis’ en de ‘belabberde concurrentiepositie’ evidente kopzorgen voor Europa, maar de belabberde band van de EU met ‘zijn’ Europese burgers springt daar overtuigend boven uit. Zolang de burger niet mee is met Europa, staat het hele project op afbrokkelende lemen voeten. En dat is niet alleen een Britse ziekte. De speech van Cameron is natuurlijk steeds in de etalage gezet als een opstap naar een Brits vertrek uit de EU. In een referendum zouden de Britten uiteindelijk de genadeslag uitdelen. Cameron zou dit pad moeten bewandelen om alle euro-criticasters in zijn Conservatieve partij te lijmen om zo zijn eigen politieke toekomst veilig te stellen. Dat zal allemaal best waar zijn. Maar de speech is ook anders te leggen. Een datum voor dat referendum wordt ook niet in de speech genoemd, hoewel men ervan uitgaat dat het na de parlementsverkiezingen van 2015 zal zijn. Tegenstanders van het referendum zijn daarom bang, dat Groot-Brittannië in afwachting daarop nog maar aan de zijlijn van de EU zal bungelen. Als dat de koers is, die Cameron met de EU wil inslaan, kan hij inderdaad als de reddende engel de geschiedenis ingaan. Als de man die koos voor verandering, ‘change’. Of zoals hijzelf graag had willen zeggen in de Beurs van Berlage: