De 15 luidruchtigste dieren op aarde

Het is bekend dat luisteren naar de geluiden van de natuur mensen een meer ontspannen gevoel geeft, stress en angst helpt verminderen en de stemming en productiviteit verbetert. Maar de roep van sommige dieren is niet zo vredig en bereikt niveaus die permanente schade aan ons gehoor kunnen veroorzaken.

De blauwe vinvis is niet alleen het grootste dier in de natuur - hij is ook het luidruchtigst. Hij kan roepen uitstoten - of lange rommelende "liedjes" die 188 decibel halen - luider dan een straaljager en luid genoeg om de trommelvliezen van mensen te beschadigen. Blauwe vinvissen (Balaenoptera musculus) zijn meestal solitaire zeezoogdieren die alleen samenkomen om te paren of te migreren. Ze gebruiken hun oorverdovende roep om te communiceren in de uitgestrekte oceanen, waarbij hun gezang tot op 1600 kilometer afstand te horen is. Wetenschappers hebben vastgesteld dat de tonale zang van blauwe vinvissen afneemt, maar de reden daarvoor blijft nog steeds een mysterie.

Potvissen duiken tot dieptes van meer dan 3.050 meter (10.000 voet) en zijn een andere walvissoort die luide klikken uitzendt die lijken op morsecode om te communiceren. Met behulp van echolocatie om op prooien zoals reuzeninktvissen te jagen, zenden potvissen (Physeter macrocephalus) korte uitbarstingen van hoge klikken uit, bekend als kodes, die 230 decibel kunnen bereiken. Hoewel dit geluid harder is dan de roep van de blauwe vinvis, duurt het maar een fractie van de tijd. Een onderzoek uit 2024 heeft bewijs gevonden dat potvissen communiceren met behulp van een complex "fonetisch alfabet" en dat ze verschillende soorten vocalisaties zouden kunnen gebruiken om te communiceren.

De Groenlandse walvis (Balaena mysticetus) is een ander zeezoogdier dat lange, rommelende gezangen en gekreun gebruikt om luidruchtig te communiceren in Arctische wateren. Met het langste balein - of filtervoedingssysteem - van alle baleinwalvissoorten kunnen Groenlandse walvissen wel 4,6 meter lang worden.

Hun roep kan tot 159 decibel bereiken en hun complexe vocalisaties variëren van langere kreunen tot kortere roepjes, die variëren in intensiteit en frequentie. Een studie uit 1987 vond bewijs van 20 herhaalde zinnen in de zang van Groenlandse walvissen voor de kust van Alaska, waarbij één zin wel 146 seconden kon duren.

De luidste soort in de vleermuisfamilie Noctilionidae, de grote buldog vleermuis (Noctilio leporinus) kan luide "tsjirpen" uitzenden tot wel 140 decibel. Hij gebruikt echolocatie om vissen in rivieren en vijvers op te sporen en te jagen en wordt daarom ook wel de "vissersvleermuis" genoemd. Hoewel de frequentie van zijn roep te hoog is om door het menselijk oor waargenomen te worden, is de intensiteit vergelijkbaar met die van een geweerschot. De grootoorvleermuis maakt dit luide geluid wanneer hij vliegt om met andere vleermuizen te communiceren. Het is ook het op twee na luidste dier ter wereld.

Ongeveer half zo groot als de grote bulldogvleermuis is de kleine bulldogvleermuis (Noctilio albiventris), die tsjirpen tot 137 decibel kan uitzenden. Hoewel deze frequentie te hoog is voor het menselijk gehoor om waar te nemen, zou het bij een lagere frequentie oorverdovend zijn.

Wetenschappers die vleermuissoorten in Panama registreerden, vonden bewijs dat de roep van de kleine buldog vleermuis nog luider kon zijn, waarbij vleermuizen die de roep met de hoogste frequentie uitzenden verder reizen dan de roep met de lagere frequentie, wat suggereert dat richtinggevoeligheid een rol speelt in de geluidsniveaus.

Cicaden zijn de luidruchtigste insecten ter wereld - vooral wanneer ze massaal uit de grond komen om deel te nemen aan een luidruchtige paringsrazernij. Alle mannelijke cicadesoorten gebruiken krachtige, trommelachtige membranen in hun buik, die tymbalen worden genoemd, om luide paringskreten te laten horen om vrouwtjes aan te trekken. De Afrikaanse cicade (Brevisana brevis) heeft de eer om de luidste cicade te zijn, met haar lied dat tot 107 decibel kan bereiken, gelijk aan een grasmaaier.

In een onderzoek uit 2003 werd bewijs gevonden dat Afrikaanse cicaden zich opwarmen voordat ze roepen, wat suggereert dat ze op spierkracht vertrouwen om hun felle paringskreet uit te stoten.

Synalpheus pinkfloydi, door muziekliefhebbende wetenschappers vernoemd naar de legendarische rockband Pink Floyd, is een garnalensoort die pas in 2017 werd ontdekt. Wanneer deze garnaal zijn enorme, roze klauw gebruikt om kleine visprooien te grijpen en te doden, maakt hij een geluid dat 210 decibel bereikt - luider dan het gemiddelde rockconcert.

Volgens de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) wordt er door het snel sluiten van de grote klauwen een kleine bel onder hoge druk gevormd die snel knalt, waardoor er een luide sonische boem ontstaat. Hierdoor worden vissen verdoofd, die ze vervolgens vangen en opeten.

De brul van de leeuw is een kenmerkend en gemakkelijk te herkennen geluid dat prooien angst inboezemt. Het is het hardste gebrul van alle grote katachtigen, tot 114 decibel, en kan tot op 8 km afstand gehoord worden. Leeuwen (Panthera leo) hebben een vierkant en plat strottenhoofd, waardoor de lucht er gemakkelijker doorheen kan en ze gemakkelijk kunnen brullen.

Het is een sociale grote kat en vooral mannelijke leeuwen brullen om dominantie aan te geven, terwijl de vrouwtjes het gebruiken om indringers af te schrikken. Beide geslachten brullen om met anderen in de troep te communiceren.

In een onderzoek uit 2020 konden wetenschappers een patroonherkenningsalgoritme toepassen om individuen aan de hand van hun gebrul met 91,5% nauwkeurigheid te identificeren.

Brulapen, de luidste primaten ter wereld, kunnen een roep - of doordringende schreeuw - uitstoten die tot 90 decibel kan bereiken en tot 4,8 km ver te horen is.

Uit een onderzoek uit 2015 bleek dat hoe groter de testikels van mannelijke brulapen (Alouatta palliata) zijn, hoe zachter hun stem is. Wetenschappers ontdekten ook dat de grootte van de testikels afhangt van het soort samenleving waarin ze leven. Als er meerdere mannetjes in een groep leven, zijn de testikels meestal groter. Als de groep uit één mannetje en meerdere vrouwtjes bestaat, heeft het mannetje kleinere ballen maar een bulderende stem.

Mollenkrekels zijn grote, luidruchtige insecten die veel voorkomen in landbouwvelden en graslanden in Australië. Om hun zang te versterken, maken de mannelijke veenmollen (Gryllotalpa orientalis) geluidskamers, ook wel "roepholen" genoemd, en zenden ze een luid "tsjurrend" geluid uit om vrouwtjes aan te trekken, die naar binnen vliegen om een partner te zoeken. De vrouwtjes zingen niet, maar worden aangetrokken door de serenerende trillingen en het tjirpende geluid, dat 26 decibel kan bereiken.

Het gewone nijlpaard (Hippopotamus amphibius), een enorm, waterminnend landzoogdier, is een luidruchtige en agressieve soort die oorspronkelijk uit Afrika komt. Na olifanten en witte neushoorns zijn nijlpaarden de op twee na grootste landzoogdieren en het zijn erg luide dieren, met hun kenmerkende "pieptoon" en geloei dat op meer dan een halve mijl (0,8 km) afstand te horen is, zo meldde Live Science eerder.

Volgens de San Diego Zoo gebruiken nijlpaarden subsonische geluiden om te communiceren. Deze zijn gemeten op 115 decibel - ongeveer hetzelfde volume als wanneer u 4,6 meter van de luidsprekers van een rockconcert zou staan.

Een onderzoek uit 2022 heeft bewijs gevonden dat nijlpaarden vrienden van vijanden kunnen onderscheiden door goed naar de pieptoon te luisteren.

Gevlekte hyena's gebruiken een luidruchtige, rauwe giechel wanneer ze zich bedreigd voelen of in direct conflict zijn over een prooi. De gevlekte hyena (Crocuta crocuta) is het luidruchtigste lid van de Hyaenidae-familie en staat bekend om zijn giechelende en "huppelende" gedrag. Volgens wetenschappers kan de toonhoogte en variabiliteit van het hyena-gelach gebruikt worden om sociale status en leeftijd aan te geven. Jongere hyena's bleken vocalisaties met een hogere toonhoogte te hebben in vergelijking met oudere, dominantere vrouwtjes, en elke vocalisatie is uniek voor het individu.

De tijgerpistoolgarnaal (Alpheus bellulus) is een van de luidruchtigste wezens in de natuur en kan een geluid van wel 200 decibel produceren - luider dan een geweerschot en oorverdovend voor het menselijk oor. Hij gebruikt zijn enorme klauw om te breken, waardoor een waterstraalbel met hoge snelheid ontstaat, die een sonische schokgolf uitzendt en prooien verdooft. Volgens de Ocean Conservancy kunnen deze bellen snelheden van 97 km/u bereiken.

Volgens zeebiologen zouden warmere oceanen, veroorzaakt door klimaatverandering, het volume en het aantal van de "snaps" kunnen verhogen, omdat koudbloedige dieren, zoals tijgergarnalen, hun activiteitsniveau verhogen als hun lichaamstemperatuur stijgt.

Duikerwantsen, ook wel rugzwemmers genoemd, zijn verrassend luidruchtige insecten die vaak in zoetwaterrivieren en -vijvers voorkomen. Volgens wetenschappers is de bootsmannensoort Micronecta scholtzi, in verhouding tot zijn kleine lichaamsgrootte, luider dan welk ander dier dan ook, dankzij zijn "zingende penis", waarvan het gezang tot 99,2 decibel kan bereiken.

Met behulp van een proces dat stridulatie wordt genoemd, zendt de mannelijke bootsmannetje (Corixidae) een luid gezang uit door met zijn penis tegen zijn buik te wrijven om vrouwelijke partners aan te trekken. Hoewel het geluid van tokkelende bootsmannetjes hoorbaar is voor het menselijk oor, gaat een groot deel van het geluid verloren bij de overgang van water naar lucht.

De zalmkuifkaketoe, ook wel Molukse kaketoe genoemd, is een intelligente soort met opvallende roze pluimen en is een luidruchtige vogel. Hij komt oorspronkelijk uit Oost-Indonesië en is het luidruchtigste lid van 21 papegaaiensoorten die tot de familie Cacatuidae behoren. Zalmkuifkaketoes (Cacatua moluccensis) maken een kraakgeluid dat kan oplopen tot 129 decibel - net zo luid als een opstijgend vliegtuig.

Volgens onderzoekers stelt het luide gekrijs de vogels in staat om in dichtbegroeide boomkruinen te communiceren en sociale verbanden te vormen.

Met een opvallende neus die op een olifantenslurf lijkt, is de noordelijke zeeolifant (Mirounga angustirostris) een enorm zeezoogdier - en de op één na grootste zeehond ter wereld, na de zuidelijke zeeolifant. Ze leven in de kustwateren van de Stille Oceaan en migreren twee keer per jaar om nieuwe voedsel- en broedplaatsen te vinden tussen Californië en Mexico.

Mannetjes zenden een luide, krachtige keelklank uit, die 131 decibel kan bereiken, om individuen te identificeren en de dominantie te bepalen tijdens het broedseizoen. Uit een onderzoek uit 2021 bleek dat vrouwtjes al twee dagen na de geboorte de geluiden van hun pups konden herkennen.