Anne-Fleur Dekker, de 22-jarige die Baudet aanpakte en toen Jeroen Pauw en (beschikken?) Ed Nijpels over zich heen kreeg gaat wekelijks een column schrijven voor GeenStijl, het racistische, vrouwonvriendelijke speeltuintje van de Telegraaf. En omdat de lezers van deze site niet naar de site van GeenStijl willen en durfen hier de eerste column Bedankt voor de koffie. Om gelijk met de deur in huis te vallen: ik zeg 'ja' op het hartverscheurende liefdesaanzoek van GeenStijl (en dat al na één date!). Immers, waar kan deze extreem linkse, maandstondentaarten gooiende, politici bedreigende en neusring dragende activiste beter haar moralistische tegengeluid laten horen dan op een tendentieuze, ongefundeerde en nodeloos kwetsende blog? Het is tijd voor wat womensplaining, waarbij deze radicalista wel gefundeerd, wel geïnformeerd en wél genuanceerd radicaal het gesprek aan gaat. We kunnen op zijn minst naar mekaar luisteren. Het is bijna lief, hoe (vooral) mannelijk sterk-geopinieërd Nederland zo snel op zijn prostaat is getrapt door de Twitter-uitspattingen van een 22-jarige vrouw. Ik zie het maar als een bevestiging dat ik op iets gevoeligs getrapt heb. 70 procent van de lezers op deze website is volgens WikiPedia zogenaamd hoogopgeleid. Maar waarom gedragen de reaguurders zich dan als de twaalfjarige jochies op het voetbalpleintje, als een meisje vroeg om mee te doen? Blijkbaar is er behoorlijk wat opgekropte frustratie die er al fappenderwijs anoniem, achter een beeldscherm verscholen op een zolderkamertje uit getypt moet worden. Het is hier best makkelijk om je bek open te trekken, maar vervolgens zie ik niemand bij Jeroen Pauw aan tafel zitten om zijn uitspattingen toe te lichten. Het is dus hoog tijd dat iemand deze grotbewoners in het hol van de 'leeuw' opzoekt. Hoi jongens. Ik kom mee voetballen!