"k heb al twee jaar geen behoorlijk inkomen meer. Inderdaad: sinds de dag dat ik voor mezelf besloot op te komen." Sylvana Simons schrijft in Harpers Bazaar over hoe haar leven op zijn kop ging toen ze ophield de bescheiden zwarte
vrouw te
spelen. "Na 45 jaar zwart en vrouw te zijn was ik er klaar mee. Klaar met het ongemak van de ander belangrijker moeten maken dan mijn eigen ongemak." En Nederland ging los. "Van de ene op de andere dag was ik niet langer ‘de goedlachse exotische presentatrice’ maar een ‘Nederland-hater’ die ‘achter elke boom racisme zoekt’. Ik moest ‘terug naar Taka-tikiland’ en wel ‘met de bananenboot’. Ik ontving dreigbrieven, vrolijke knutselwerkjes met porno en KKK-referenties. Maar er was ook veel ‘goedbedoeld’ advies. Zo opperde een hulpsinterklaas uit Ommen dat ik zelf eens voor zwarte piet moest gaan spelen als ik zoveel moeite met blackface heb. Ene Patrick liet me per Facebook-inbox weten dat hij kon zien dat ik gewoon eens goed geneukt moest worden. Hij offerde zich graag op, mits ik een krullenkapsel en bril voor hem opzette." En ze heeft, ondanks alles, geen spijt. "Ik ben er klaar mee alles te weten over slechts één kant van het verhaal, maar op weerstand te stuiten als ik ook de andere kant wil belichten. Ik ben klaar met de structurele
ongelijkheid die we al zo lang accepteren."