Mark Rutte moet/mag blijven, vindt schrijver Arnon Grunberg. Niet omdat liegen niet erg is, of dat de affaire die Omtzigt ontrafelde niet belangrijk is, maar omdat we met Rutte behoorlijk goed af zijn. Of althans: het kan veel erger.
'Zoals Fortuyns ‘puinhopen van Paars’ wat mij betreft grotendeels op fictie berusten, zo meen ik dat Mark Rutte niet de rampzalige premier is waar velen hem, althans in mijn omgeving, voor houden."
Je moet niet alleen kijken naar wat je hebt, maar ook naar hoeveel erger het zou kunnen zijn, schrijft Grunberg. Hij noemt de chaos in Italie, de strapatsen van Engelse premiers, Trump. Hij herinnert ook aan Clinton en Lewinsky. De tegenstanders van Clinton konden hem niet gewoon verslaan, en grepen toen aan dat Clinton een rommelig seksleven bleek te hebben.
Als politiek de kunst van het haalbare is, dan moet men een premier, of president, beoordelen op de catastrofes die níét hebben plaatsgevonden.
"Het dier mens heeft de moraal uitgevonden om zijn bloedhondengedrag mee te excuseren.
Nooit heb ik op Rutte gestemd. De VVD is niet mijn partij, zal dat nooit worden.
Maar het bovenstaande in overweging nemend pleit ik met enige hartstocht voor vrijspraak voor Mark Rutte."
Bron(nen): Volkskrant
