Elizabeth II is een paradox. Ze is de beroemdste vrouw ter wereld - maar we weten niet wat ze denkt. In tijden waarin elke 'beroemdheid' zijn ziel en zaligheid uitvent, zwijgt de koningin.
Neutraal zijn is haar plicht en tegelijkertijd is het haar garantie op een baan, schrijft Der Spiegel
De laatste koning, die het Engelse parlement naar huis wilde sturen om zijn eigen ding te doen, werd van zijn hoofd beroofd. Aldoende is de volgende taakverdeling op de Britse eilanden gegroeid: de regering maakt het beleid, de koningin mag tijdens de opening van het parlement voorlezen hoe dit beleid er uit gaat zien.
Eens per week, op dinsdag, is er een tête-à-tête: dan praat de premier een uur lang met Elizabeth in Buckingham Palace. Wat er wordt gezegd is geheim; dat werkt al bijna 70 jaar.
Twee premiers legden al het loodje door Brexit. Ook over dit onderwerp, de belangrijkste vraag van haar land sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog, zwijgt de koningin in het openbaar. Er zijn soms aanwijzingen een EU-blauw mantelpakje dat ze in 2017 droeg voor de opening van het Parlement, een korte toespraak waarin ze eerder dit jaar - zo heel algemeen - riep om alle verschillen te overbruggen.
De oude vorst heeft het te danken aan Boris Johnson dat ze nu, de strikt neutrale, in een rol wordt gedwongen.
Het nieuwe premier sleepte de koningin eind augustus in de modderige politiek door zijn truc om het parlement te dwingen tot een lange verplichte pauze, zodat hij zelf zijn gang kan gaan ongestoord door mensen met een andere mening.
De verontwaardiging was enorm: Johnson misbruikt de koningin, luidde alom de aanklacht.
De volgende klif wacht al:
- Wat als Johnson bijvoorbeeld niet zoals gebruikelijk ontslag neemt na een stemming waarin het Lagerhuis uitspreekt geen vertrouwen meer in hem te hebben, maar hij tegen alle gewoonten in in functie wild blijven?
- Wat als Corbyn vervolgens de Koningin zou vragen om hem de opdracht te geven een regering te vormen? En de koningin, de neutrale Elizabeth, zou moeten beslissen?
