Urenlang nietjes halen uit dossiers, planten water geven, die geen water nodig hebben, takken rapen in het Amsterdamse Bos, strijken, afwassen of schoenen poetsen. Amsterdam laat bijstandsgerechtigden 32 uur per week klusjes doen in ruil voor hun uitkering. En daar zitten nogal wat klusjes bij die door de betrokkenen als vernederend worden ervaren, schrijft De Volkskrant. Doel van de klusjes is mensen die vaak vele jaren niet hebben gewerkt weer te laten wennen aan de discipline van een baan. Maar een echte baan mag het niet zijn, want de gemeente wil niet concurreren met de arbeidsmarkt. En zo ontstaan dit soort taken. De Groningse hoogleraar sociale zekerheidsrecht Gijsbert Vonk noemt de Amsterdamse aanpak in De Volkskrant exemplarisch voor wat hij als de 'repressieve verzorgingsstaat' typeert. 'Er is meer en meer sprake van een straf op bijstandsafhankelijkheid.' Vonk juicht toe dat gemeenten proberen bijstandsgerechtigden aan het werk te krijgen 'Maar we schieten te ver door. Het onderscheid tussen criminelen met een taakstraf en bijstandsgerechtigden dreigt te vervagen. Er klinken duistere ondertonen door in het beleid, alsof we mensen in de bijstand willen laten paraderen als de zondebokken van een verzorgingsstaat in crisis.'
Bron(nen): De Volkskrant