Je bent al snel geneigd om Sybrand Buma de zwarte piet toe te schuiven nu de formatie dreigt te mislukken. De CDA-leider gaat immers als enige niet akkoord met de vergroeningsplannen van GroenLinks. Maar is het echt de klimaatbarbaar Buma die niet aan het milieu denkt, maar alleen aan de portemonnee van zijn kiezers? Dat valt waarschijnlijk best mee. Buma gaat voor de milieuplannen liggen, omdat zijn partij er ten eerste niets mee heeft, nooit mee heeft gehad ook. Het woord klimaat komt amper voor in het partijprogramma van het CDA. Dat was bekend en hoeft niet ineens als een verrassing te komen. Ten tweede worstelt Buma met de profilering van zijn partij in een toekomstig kabinet. De christen-democraten moeten waken voor een al te fletse bijdrage. De ervaring leert dat middenpartijen in een meerpartijenkabinet er het slechtst vanaf komen en het vaakst de rekening gepresenteerd krijgen bij de volgende verkiezingen. GroenLinks heeft het veel makkelijker. Het enige taakje van Klaver in deze formatie is het binnenhalen van vergroeningsmaatregelen. GroenLinks claimt straks elk extra windmolentje op zee, elk gesubsidieerd zonnepaneeltje op het dak. Hoewel Klaver daarmee al zijn standpunten over een eerlijker inkomensverdeling en hogere bedrijfsbelastingen verloochent, lijkt hij er mee weg te komen. D66 staat een plots opgedoken groen profiel ook prima. En de VVD, die net zo min iets op heeft met het milieu als het CDA, heeft Rutte. De premier kan gemakkelijker compromissen sluiten, omdat hij met de VVD als grootste partij toch wel een stempel weet te drukken op dit kabinet. Maar het CDA? Die moet er hard aan trekken om zijn kiezers tevreden te stellen. En daarbij weet Buma: Rutte kan eigenlijk niet zonder hem.