Schokkend: tientallen ambtenaren hebben inzage in je medisch dossier

Artsen hebben niet voor niets een beroepsgeheim. Medische informatie is privé, maar gemeentes hebben daar lak aan. Ambtenaren eisen steeds vaker inzage in alle medische gegevens van een patiënt. Zij zullen dan, niet gehinderd door enige medische kennis, beoordelen of je zorg krijgt of niet. Daarover schrijft . Zowel de Autoriteit Persoonsgegevens als patiëntenorganisaties, zorgverleners en juristen waarschuwden al ruim voor de decentralisatie van de zorg dat de medische privacy van burgers gevaar loopt. Ze vreesden terecht dat niet medisch geschoolde gemeenteambtenaren niet accuraat zullen omgaan met gezondheidsgegevens van burgers. Gemeenten zullen meer gevoelige informatie verzamelen dan nodig is, persoonlijke gegevens komen bij te veel medewerkers terecht en informatie kan voor onbedoelde zaken gebruikt worden. Gemeentes vinden het echter noodzakelijk om alle medische gegevens te hebben van mensen om op basis daarvan voorzieningen toe te kennen of af te wijzen. Het is een probleem dat geheime gegevens bij willekeurige ambtenaren terechtkomen terwijl ze alleen beschikbaar zouden moeten zijn voor een arts met beroepsgeheim. Zo bleek uit een onderzoek begin dit jaar van de ombudsman in Rotterdam dat alle Wmo-medewerkers toegang hebben tot de dossiers van de cliënten in de hele stad. Uit een onderzoek van de rekenkamer van Eindhoven bleek eerder dat behalve de gemeentelijke backoffice ongeveer vijfhonderd mensen in de wijkteams vrij toegang hadden tot alle gegevens. Een rapport van de rekenkamer in Amsterdam liet zien dat bij één zorgdossier soms dertig personen konden meekijken, waarvan twaalf medewerkers van softwareleveranciers. Behalve dat dit een grove schending is van de privacy, is het ook zo dat al deze mensen op de stoel van de arts gaan zitten. Ze hebben informatica gestudeerd of bestuurskunde. Hoe kunnen zij nu beoordelen wat voor medische voorzieningen iemand nodig heeft? Huisarts Geert Slock legt uit: "De indicatie gebeurt natuurlijk amateuristisch. Wmo-medewerkers zijn geen artsen en ze kennen de mensen niet goed. Ik zie cliënten die precies weten wat ze moeten vertellen om voorzieningen te krijgen, maar ik ken ook – vooral oude – mensen die heel bescheiden zijn. Zij krijgen de ondersteuning dan niet." Gemeenten zouden gewoon een onafhankelijk arts moeten vragen om een indicatie te bevestigen. VU-hoogleraar Willemijn Roozendaal: "Een medisch deskundige kan zijn bevindingen “vertalen” naar een begrijpelijke conclusie voor de gemeente, zonder dat daar medische informatie bij geleverd wordt." Het ergste is nog wel dat wie zijn hele medisch dossier overdraagt aan een stel gemeente-ambtenaren meer kans heeft op de juiste zorg dan wie zijn recht op privacy claimt. Die laatste loopt het risico dat zijn aanvraag voor een rolstoel, thuiszorg of psychische begeleiding niet wordt gehonoreerd. Wiens privacy hem lief is, gaat steeds vaker zelf zijn zorg inkopen, maar zo kan er een nieuwe tweedeling ontstaan in Nederland, concludeert de Groene: "Wie van de overheid afhankelijk is voor zorg levert veel medische privacy in. De medische informatie van wie gezond is en vermogend blijft buiten de boeken van de gemeente."

Bron(nen): De Groene Amsterdammer