Vorig jaar is de Chinese bevolking met 2,75 miljoen mensen afgenomen, oftewel 0,2 procent. Er zijn nu nog 1,409 miljard Chinezen volgens het Nationale Statistiekbureau in het land. Daarmee is de krimp een stuk groter dan in 2022 toen de bevolking met 850.000 mensen slonk.
Het was toen voor het eerst dat het aantal Chinezen afnam sinds de hongersnood in het Mao-tijdperk. In 2023 bereikte zowel het sterfte- als het geboortecijfer een record. Er overleden 6,6 procent meer mensen dan een jaar eerder, tegelijkertijd nam het aantal geboortes met 5,7 procent af. Er overleden dus 11,1 miljoen Chinezen, terwijl er maar 9,02 miljoen bij kwamen.
China worstelt al jaren met een sterk vergrijzende bevolking. Deels is het één-kindbeleid de oorzaak, maar wat net zo goed meespeelt is dat jonge mensen geen kinderen meer willen. Het gevolg: sinds vorig jaar is niet China, maar India het grootste land ter wereld, volgens schattingen van de VN.
De Chinese overheid vreest de mogelijke impact van deze demografische tijdbom op de economie. De kosten voor ouderenzorg nemen immers in rap tempo toe, terwijl er nauwelijks genoeg werkende belastingbetalers zijn om dat allemaal te kunnen betalen. Het huidige pensioenstelsel is dan ook onhoudbaar, becijferde de Chinese Academy of Sciences. Tegen 2035 is het geld op. Dan is het aantal Chinezen boven de 60, op dit moment de pensioenleeftijd, gestegen van 280 naar 400 miljoen.
Niets helpt
Allerlei beleidsmaatregelen om het geboortecijfer op te krikken hebben tot nu toe weinig uitgehaald. Mensen noemen vaak de hoge kosten voor het levensonderhoud, vooral in de steden, als reden om geen kinderen te krijgen. Ook het gebrek aan steun voor werkende vrouwen speelt een rol, net als de traditionele rolverdeling en verwachtingen van familie.
Sommigen hopen dat 2023 een uitschieter was en dat er in 2024 misschien een post-covid-babyboom volgt. Ook zouden Chinezen graag een kind in het jaar van de draak willen dat in februari begint, maar de verwachting is dat het niet heel veel zal uitmaken. Op dit moment hebben jonge mensen het zwaar, de werkloosheid is hoog en het leven duur, dus ze zitten niet te wachten op de extra zorg voor kinderen.
Bron(nen): The Guardian