De psychologie achter de selfie

Toont de selfie een gezonde dosis narcisme of is het zielige aandachtvragerij? De selfie is anno 2014 volledig geïntegreerd in onze cultuur. Facebook, Twitter en Instagram staan er vol mee maar ook politici en zelfs de Paus doen eraan. Schrijver James Franco heeft zijn Instagram vol staan met selfies. Zijn overtuiging: selfies genereren aandacht en aandacht is macht, zoals ook het aantal volgers op Twitter of vrienden op Facebook telt. Franco krijgt hij de meeste likes voor selfies. Vooral beroemdheden maken goed gebruik van die macht. Ze posten foto's met vrienden of huisdieren, back stage of halfnaakt. Foto's waar paparazzi veel voor over zouden hebben. Voor de gewone burger biedt volgens Franco de selfie de kans om wat op te vallen in de taal van de huidige beeldcultuur. Psychologen maken zich volgens vooral zorgen over de selfie, maar vermoeden ook dat de selfie later veel informatie kan bieden over iemands gemoedstoestand op een bepaalde leeftijd. Een social media-expert zegt dat er erg moet worden opgepast voor het groeiende narcisme en egoïsme bij kinderen en tieners. Pamela Rutledge van het Media Psychology Research Center zegt dat er niet zoveel aan de selfie moet worden gekoppeld. Psycholoog Andrea Letamendi valt haar bij: "Kinderen en tieners onderzoeken zichzelf gewoon zoals altijd, maar nu in een digitale wereld." Toch waarschuwt het artikel voor het effect van al die selfies, maar dan de selfies van anderen. Bij volwassenen is al gebleken dat foto's en posts van anderen een gevoel van eenzaamheid of jaloezie kunnen genereren. Bij tieners kan het zelfs leiden tot meer roken en drinken, als ze zien dat de anderen het ook doen.

Bron(nen): Time