Ex-gijzelaar van Abu Sayyaf vertelt: "Ik raakte totaal verzwakt. Alles was nat en vies"

Een van de weinigen die weet wat Ewold Horn heeft moeten doorstaan in de periode dat hij gegijzeld was is de Australiër Warren Rodwell. Hij werd 15 maanden lang gegijzeld door terreurbeweging Abu Sayyaf, die Horn ruim 7 jaar vasthield. Vorig jaar vertelde hij in een interview met het AD over zijn ontvoering: "Ontvoerd worden is geen Hollywood. Het is vooral niks doen. De jongens die mij bewaakten, spraken geen Engels. Dus de enige die kon voorkomen dat ik zou doordraaien, was ikzelf. Ik was bang dat ik onthoofd zou worden, ik wist dat ze daartoe in staat zijn. Het dreigde me gek te maken, ik besefte dat ik er niet meer aan moest denken. Maar aan wat dan wel? Om de tijd te doden, begon ik mijn leven te overdenken. Alle mensen die ik ooit heb ontmoet, probeerde ik me voor de geest te halen. Ik ging fantaseren: wat was er gebeurd als ik destijds met dat leuke meisje was getrouwd? Hoeveel Amerikaanse presidenten ken ik eigenlijk, en in welke landen op de wereld ben ik geweest? En toen ik dat allemaal beu was: naar de lucht kijken. Hele dagen alleen maar gadeslaan hoe de zon beweegt. Ik raakte er langzaam aan gewend om de tijd zonder enige impuls door te brengen.” Hij krijgt het ook fysiek steeds zwaarder. "Ik bewoog me amper, sprak zelden en kreeg alleen rijst. Mijn spieren werden dunner en dunner, ik raakte totaal verzwakt. Alles was nat en vies. Elke dag dacht ik na over ontsnappen. Soms waren we in de buurt van een dorpje: dan hoorde ik de motoren van bootjes, het geluid van de moskee. Maar ik besefte dat ik niemand kon vertrouwen: in die dorpjes zaten vast allerlei mensen die gelieerd waren aan Abu Sayyaf. Ik kon niets anders doen dan wachten. En bij elk moeilijk moment vroeg ik me af: zouden ze in Australië nog aan me denken?” Het heeft hem twee jaar gekost om zijn leven weer op te bouwen. "Het eerste jaar heb ik alleen maar naar het plafond gestaard. Ik had 472 dagen lang geen normaal gesprek gevoerd. Ik wist niet meer wie ik kon vertrouwen, ik wist niet eens meer hoe ik simpele beslissingen moest nemen. Dat was ik verleerd.”

Bron(nen): AD