'Ik ben Welingelichte Kringen en ik ben alcoholist'.

'Ik ben Welingelichte Kringen en ik drink te veel'. Dat is de zin die iedere dronkaard die toetreedt tot de AA regelmatig zal spreken. Ten onrechte. Veel mensen denken dat ze van de drank af kunnen komen door op te biechten dat ze teveel drinken. Dat opbiechten is doorgaans overbodig: de mensen om je heen weten al dat je geen maat houdt lang voordat je dat zelf onder ogen ziet.
Maar het werkt ook om een andere reden niet. Een van de kenmerken van alcoholisten en andere verslaafden is dat ze geen verantwoordelijkheid willen nemen voor hun leven. Daarom werken systemen als die van de AA ook zo beroerd. Want dat zijn de feiten: de AA blaast al decennia lang hoog van de toren, in de VS nadrukkelijker dan hier, maar lid worden van de AA leidt bij 95 % van de intreders tot niets; althans niet tot beëindiging van hun alcoholcarrière.
En die 5 procent die wel werkelijk de 12 maanden na hun eerste bezoek aan de AA niet meer drinken zouden vermoedelijk ook wel gestopt zijn zonder hun lot te leggen in andermans hand.
Michael J Formica, een verslavingsdeskundige, schrijft op Psychology Today, dat de hele AA-beweging onzin is die nergens toe leidt. Een persoon moet zelf zien dat het zo niet langer kan en de prijs willen betalen om een ander mens te worden.
Gedoe met groepen en Hogere Machten, zoals de AA, dragen aan verslavingszorg niets bij.

Bron(nen): Psychology Today