Manon woont bij de Masai: "Onze toilet en douche zijn buiten"

De Nederlandse Manon van Oldenbarneveld (38) werd na vele Afrikareizen verliefd op een stamhoofd van de Masai. Nu woont ze samen met hem in Kenia, ver verwijderd van de bewoonde wereld.

Na vele omzwervingen zette Manon een bedrijf op dat reizen op maat aanbiedt voor toeristen die in Afrika buiten de gebaande paden willen treden. "Zo kwam ik in de Loita Hills, waar vrijwel geen toeristen komen. Daar leerde ik Sankale kennen, hij was natuurgids," vertelt Manon in Psychologie Magazine. "Gelukkig sprak hij Engels, dat had hij geleerd van de bisschop die een schooltje in zijn dorp had gesticht."

Prestatiedruk "Ik genoot van onze gesprekken, waarin ik hem ook vertelde over mijn persoonlijke zoektocht. Hij had geen idee wat ik bedoelde toen ik hem vertelde over de stress en continue prestatiedruk in de westerse wereld. Hij begreep het hele concept niet en had geen idee hoe het moest voelen om gestrest te zijn. De Masai richten hun aandacht alleen op wat er die dag moet gebeuren en nemen vervolgens de tijd om op te laden voor de volgende dag. Door dat simpele, natuurlijke ritme barsten ze van de energie. Sankale werd een spiegel voor me, hij is veel kalmer, geduldiger en beter in balans dan ik. Door hem ging ik inzien hoeveel spanning ik nog altijd bij me droeg. Je energie alleen steken in wat echt belangrijk is, tevreden zijn met wat er is; dat heb ik echt van hem geleerd."

Het is voor de Masai een bewuste keus om hun leven als jager-verzamelaar te behouden. "Ze zouden ook naar de stad kunnen trekken, zoals veel inheemse volken hebben ­gedaan, maar dat willen ze niet. Wat wij zien als luxe, zien zij als totaal overbodig." Ze gaat verder: "En ze koesteren de hechte banden binnen hun stam, ze zouden nooit kiezen voor een eenzaam bestaan in onze individualistische wereld."

Chocola Ze heeft er veel van geleerd. "Ik ben gaan inzien dat een leven in eenvoud allesbehalve armoedig is, het is zoveel zorgelozer zonder veel bezittingen. De Masai dragen altijd dezelfde rode doeken, suka’s genaamd, en wassen ze een keer per week met de hand. Ook ik draag daar gerust drie dagen dezelfde kleding, aan make-up denk ik niet eens meer." Toch mist ze ook dingen. "Ik mis wel de variatie in eten als ik in Afrika ben, en ik kan snakken naar lekker vers brood of chocolade. Gemiddeld een keer per week rijd ik naar de stad, in een uurtje, waar ik wat meer groente en fruit kan kopen. Dan trakteer ik mezelf op een cappuccino en een reep chocola."

Hyena's Ook heeft ze nog wel toegang tot internet. "Omdat Sankale stamhoofd is en veel land bezit, heeft hij een ruim huis kunnen bouwen met een werkplek voor mij. Onze toilet en douche zijn buiten, in de open lucht, en we halen heerlijk warm water uit de hot springs. We koken op hout of gas en met wat zonnepanelen kunnen we de telefoons en laptops opladen die we nodig hebben om te communiceren met gasten. We hebben net genoeg bereik. We worden blij van de grazende geitjes met hun ringelende bellen rondom ons huis, de zebra’s en de gnoes die in galop voorbijtrekken in de verte en de huilende hyena’s bij het kampvuur."

Ze zegt dan ook nooit een Masai-vrouw te worden. "Ik heb de kans gehad om te studeren en zette een reisorganisatie op; ik kies er niet voor om door de bush te trekken met een bos hout of veertig liter water op mijn hoofd. Sankale respecteert dat. Hij is trots op hoe ik mijn bedrijf run en ondersteunt mij waar nodig."

Zingeving Samen organiseren ze nu bush-expedities. "We laten toeristen ervaren wat het betekent om te leven als een Masai-nomade, weg van alle hectiek. De natuur geeft ons alles wat we nodig hebben: water en voedsel, vuur om ons warm te houden en te koken, ontsmettende kruiden die de tanden reinigen, zachte en geurige bladeren om de billen mee af te vegen. Na een paar dagen in de wildernis zie je mensen veranderen."

"In Nederland hoor je dat steeds meer mensen op zoek zijn naar meer balans en zingeving. Ze willen geen slaaf meer zijn van hun werk, telefoon, sociale verplichtingen en materiële wensenlijst. In de bush kom je vanzelf weer in verbinding met de natuur en jezelf. Het leven is helemaal niet kort, zoals veel mensen roepen. Als je alleen energie steekt in de dingen die écht van waarde zijn, dan is het leven lang genoeg."

Stap terug Sankale is het met haar eens. "Ik heb het gevoel dat veel mensen in Nederland zich verloren voelen," vertelt het stamhoofd. "Ik zou het jullie gunnen om een stap terug te doen. Doe één ding tegelijk, geef het al je aandacht en gun jezelf de tijd om weer op te laden. Ga vaker naar buiten, ontvang de energie van de natuur. Neem de tijd om te koken en te eten, in plaats van ongezond fabrieksvoedsel naar binnen te werken. Maak werkelijk contact met elkaar, deel je gedachten en gevoelens. Meer heeft een mens niet nodig. Echt niet."

Bron(nen): Psychologie Magazine