De reclamewereld doet niets anders dan illusies creëren. De Nieuw-Zeelandse art-director Linds Redding, die voor gerenommeerde bureaus als BBDO en Saatchi & Saatchi werkte, schreef vlak voor zijn dood op zijn blog ‘
A short Lesson in Perspective’ over zijn eigen illusie in de
reclame. Het
werk stelde helemaal niets voor, meent Redding. 'Het blijkt dat ik mijn oude leven niet zo leuk vond als ik dacht', schrijft hij nadat bij hem slokdarmkanker werd geconstateerd. Kun je kunst en handel verenigen en dan voldoen als mens? Nee, concludeert Redding. Zijn ontnuchterende verhaal zou kunnen gelden voor iedereen die creatief bezig is, in elke sector. Zo beschrijft hij hoe zijn collega’s die als ze hem bezoeken op zijn ziekbed pronken met hun nieuwste projecten en hun technische kunnen. Ze pochen over hun korte nachten en het aantal afhaalmaaltijden. Een collega heeft zijn vrouw al maanden nauwelijks gezien, en een ander vindt dat het werk af moet voordat de klant met vakantie gaat. Redding (52), die ten dode is opgeschreven, beleeft de bezoeken alsof hij in een glazen bol zit. Als iedereen weer de deur uit is, denkt hij: 'Wat vind ik?' ‘Ik vind: Jullie zijn gestoord. Jullie zijn compleet geschift', schrijft hij. 'Talloze nachten doorgewerkt, weekenden opgeofferd, verjaardagen laten lopen, diploma-uitreikingen niet bijgewoond. En waarvoor? Voor een hoog creatief doel dat op korte en lange termijn oneindig veel waard zou zijn. Allemaal Flauwekul.' Redding schrijft dat zijn werk en daardoor ook zijn privé-leven een zichzelf repeterend mechanisme was geworden. ‘Het was gewoon reclame waar geen hoger doel in te vinden was. Het was gewoon waardeloos.’ Lees zijn volledige verhaal
hier.