Adult-only hotels, restaurants waar kinderen na een bepaalde tijd niet meer welkom zijn of zelfs kindvrije vluchten, ze schieten als paddenstoelen uit de grond: we willen geen last meer hebben van andermans onopgevoede kroost.
In de Telegraaf reageren veel lezers begripvol op een restaurants dat na 17.30 uur geen kinderen meer in de zaak wil. Het restaurant deed het zelf uit veiligheidsoverwegingen. "We lopen hier met zware mosselpannen rond, dan is het gevaarlijk als kinderen in het restaurant rondrennen. Of als ze op blote voetjes lopen, er zal maar toevallig glas op de vloer liggen... De kinderen kunnen er niets aan doen, maar ouders snappen dat niet altijd. ’Het gaat toch prima’, zeggen ze dan. Maar het is uiteindelijk onze verantwoordelijkheid wat er in het restaurant gebeurt.”
De reacties zijn overwegend positief op het besluit. Sommigen zeggen zelf al een restaurant uit te lopen als ze kindergeschreeuw horen. Anderen leggen uit waar ze last van hebben: "Ik maak vaak mee dat de ouders eindeloos zitten te tafelen terwijl de kinderen er allang klaar mee zijn en gaan zitten klieren. Zorg zelf voor vermaak, blijf niet langer dan een uur en maak afspraken van tevoren hoe te gedragen in een restaurant. Dan zijn ze van harte welkom.”
Moeder Hanneke, die al 25 jaar in de horeca werkt: "Ouders vinden dat alles moet kunnen. Wil je naar de keuken dan gaan we naar de keuken, loop maar achter de bar om een rietje te halen. Als je er dan wat van zei, was het huis te klein. Meer restaurants, hotels en zwembaden zouden adult-only moeten zijn.”
Stel grenzen
"Breng geen onvermoeibare stuiterballen mee naar het restaurant”, adviseert ook opvoedkundige Marina van der Wal. "Je doet ze geen plezier met uitgebreid tafelen. Zie ze niet als mini-volwassenen. Oefen voor je echt uit eten gaat bij ’de zeurpaal’, de grote gele M. En leer kinderen thuis al dat ze rustig aan tafel moeten zitten, niet gillen en niet eten voor de andere gezinsleden dat doen. Heb je dat onder de knie, dan kun je ze meenemen naar een restaurant. Je doet ze echt een lol met duidelijke regels en grenzen en daar hebben ze later ook wat aan.”
Van der Wal noemt het ook typisch Nederlands: "We willen gezellig met zijn allen besluiten nemen. Ouders zijn geen autoriteit meer. Maar als je thuis al geen regels stelt, gaat het buiten op straat en op school ook mis.”