Waarom we ons steeds minder goed aan de coronaregels houden

Zo rustig als het tijdens de eerste coronagolf was, dat krijgt premier Rutte niet meer voor elkaar nu het aantal coronabesmettingen opnieuw piekt. Het is drukker op de wegen, mensen wagen zich al eens op kantoor en zijn minder bereid zich op te sluiten in hun huis. Het is best logisch, maar niet terecht.

Arbeids- en organisatiepsycholoog Hans Spanjers vertelt in het AD: "Bij de eerste golf voelden we een dodelijke schrik, de vijand was groter. Dat ervaren we nu echt anders. We kennen de spelregels beter, weten waar we ons aan moeten houden, steeds handen wassen, voldoende afstand houden, mondkapjes op.’’

We zien ook dat de meeste mensen genezen dus nog meer dan tijdens de eerste golf houden we ons aan de regels voor de kwetsbare ander en voor het overbelaste zorgpersoneel. Anders gezegd: de empathische mens onderscheidt zich van de egoïst. Want nog steeds is het belangrijk om ons gezamenlijk aan de maatregelen te houden, zodat de ziekenhuizen niet overstromen. En de economie weer volop kan draaien.

Apeldoornse gedragspsycholoog dr. Nicolet Theunissen zegt dat het beter zou zijn om met de coronacrisis om te gaan als was het een chronische aandoening. "Een chronische ziekte gaat niet weg, maar fluctueert. Soms voel je je wat beter, soms wat slechter, maar de ziekte is nooit weg, je bent niet genezen. Als je er zo tegenaan kijkt, zul je je makkelijker aan de regels houden. Je kunt meer genieten van de momenten dat het beter gaat en schrikt niet overdreven als je je wat minder goed voelt. Die teleurstelling vermindert dan.”

Bron(nen): AD