Sommige kinderen praten moeiteloos tegen hun ouders en helemaal niet tegen anderen wanneer dat wel van ze verwacht wordt, bv. op school. Dat noemt me selectief mutisme. Vroeger werd gedacht aan een vorm van autisme of een gedragsstoornis, maar dat is het zelden. De meest voorkomende oorzaak is sociale angst.
Een paar feiten en fabels over kinderen met selectief mutisme:
- Ze weigeren niet om te praten. Ze kunnen het niet. Sommige kinderen zeggen dat hun stem stokt in hun keel.
- Ze zijn niet dwars en opstandig. Het gaat om een onderliggende angststoornis die hen soms letterlijk sprakeloos maakt.
- Ze zijn verlegen, angstig en terughoudend van aard. Het zijn vaak zeer gevoelige kinderen.
- Soms hebben ze moeite met de verwerking van auditieve prikkels of kunnen ze verschillende zintuiglijke prikkels moeilijk integreren.
- Het is goed te behandelen met gedragstherapie. Het belangrijkste is dat de onderliggende angst onderkend en behandeld wordt.
- In de meeste gevallen is er geen sprake van een ernstig trauma, maar stress kan het wel doen verergeren.
- Het komt vaker voor dan men dacht: bij 7 van de 1000 kinderen, maar het wordt vaak niet onderkend of er wordt een verkeerde diagnose gesteld.
- Het is niet iets waar kinderen vanzelf overheen groeien. Het is het beste om het in een vroeg stadium te behandelen.
Bron(nen): Psychology Today