Sara Kroos terug na depressie: "Ik raakte erg verward en werd heel destructief"

Sara Kroos (36) speelt na een lange donkere periode haar nieuwe show 'Zonder verdoving'. In het AD vertelt ze: "Ik ben er niet sterker uit gekomen. Maar ik ben me veel meer bewust van onze breekbaarheid.'' Ze begint: "Ik zat op een ochtend aan de keukentafel met mijn vrouw Daniëlle en zei: 'Daan, je moet me laten opnemen. En je kunt er donder op zeggen dat ik morgen zeg dat er niets aan de hand is'. Toen ze er de volgende dag op terugkwam, wist ik niet waar ze het over had. Het gaat hartstikke goed, zei ik. En, doodserieus: 'Ik ga een pony kopen. Op Marktplaats.' Terwijl onze tuin volstrekt ongeschikt is voor zo'n dier. Zo in de war was ik. Daan hield voet bij stuk. 'Je vroeg het me en we doen het.'' Het was niet de eerste keer dat ze depressief werd. "Ik ben bekend met mijn depressiviteit. Was 17 toen ik een halfjaar werd opgenomen. Het begon toen ook met een psychose. Daarna dacht ik: dit gebeurt me nooit weer. Maar vorig jaar, 20 jaar verder, was het als een bus van links. Wist niet dat ik zó op m'n bek zou gaan. Ik raakte erg verward en werd heel destructief. Daar ga ik verder niet op in. Het zegt voldoende.'' Ze werd opgenomen in een gesloten kliniek. "Ik ging aan de lithium, een paardenmiddel tegen depressiviteit. De behandeling sloeg eerst niet aan. Sterker: het werd alleen maar erger. Omdat je compleet stilvalt. Mijn psychiater zei: 'Ik weet niet hoe ik dit subtiel moet brengen, maar uw vak is de hel voor uw aandoening. De onregelmatigheid, de stress...' Oké, zei ik, wat moet er veranderen, behalve mijn vak? Stoppen is voor mij onbespreekbaar. Spelen, dat is wie ik ben.'' "Ik heb mijn productie Zonder verdoving genoemd. Ik rook en drink niet, gebruik geen drugs; ik ben er rauw doorheen gegaan. Kan ook niet anders, want als ik iets gebruik raak ik meteen weer koekwaus. Ik gebruik wel medicijnen. Die zorgden ervoor dat ik 30 kilo aankwam. "Ik denk dat er geen mens dat is opgenomen niet aan suïcide denkt. Maar er zijn handiger manieren om de kliniek te verlaten. Verticaal. Veel mensen begrijpen depressiviteit niet. 'Je hebt toch een prachtig leven?' Maar je zegt toch ook niet tegen een diabeticus: 'Je hebt alles dat je hartje begeert. Hoe kun je nou last hebben van suikerziekte?" "Als de gekte aan de gang is, weet je niet wat je overkomt. Mensen horen graag succesverhalen. Dat je je ziekte hebt overwonnen, er sterker uit gekomen bent. Ik ben er niet sterker uit gekomen. Maar ik ben me veel meer bewust van onze breekbaarheid.''

Bron(nen): AD