De Israelische premier Benjamin Natanyahu lijkt oprecht geinteresseerd te zijn in een twee-staten oplossing tussen Israel en de Palestijnen. Zijn beleid wordt echter gegijzeld door zijn minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman, een ultra rechtse zionist. Lieberman is ultraconservatief, ultranationalistisch, woont zelf in een nederzetting in bezet gebied en heeft geen enkele sympathie voor welke wet dan ook die de mogelijkheden van Joodse kolonisten in Palestijns gebied beperkt. Hij schijnt ook nog eens zeer horkerig en onbeleefd te zijn, waardoor veel collega-ministers moeite hebben met hem in gesprek te gaan. Dat geldt blijkbaar ook voor de premier zelf. Zolang Natanyahu Lieberman niet duidelijk kan maken wie de baas is, doet hij niet alleen het vredesproces maar ook het land Israel veel schade toe. Lieberman wordt als minister van Buitenlandse Zaken geacht de internationale belangen van zijn land te dienen, maar doet vaker het tegengestelde. Zo heeft hij nog steeds geen excuses aangeboden aan Turkije, nadat het Israelische leger dagenlang een Turks schip vasthield nadat het in de geblokkeerde wateren voor de kust van het door Israel bezette Gaza terecht kwam. De relatie met Israels belangrijkste (moslim-)bondgenoot is daardoor zeer verstierd. In de coalitie van Netanyahu, tussen de gematigde Likoedpartij, de Arbeiderspartij en Libermans ultrarechtse Jisreal Beetenoe, heeft Lieberman als buitenstaander zeer veel macht. Een tweestatenoplossing is de enige mogelijkheid om het al decennialange zeurende conflict in het midden -Oosten te beslechten. Nu Netanyahu daar steeds meer voor gaat voelen, is Lieberman de enige die deze mogelijkheid nog effectief blokkeert. Misschien zou oppositiepartij Kadima overgehaald kunnen worden toe te treden. Aanvoerder Tzipi Livni is ook openlijk voorstander van een tweestatenoplossing. Haar deelname aan een coalitie werd geblokkeerd omdat Natanyahu nog niet aan deze oplossing wilde. De kaarten liggen nu anders. Het vertrek van Lieberman zou beter zijn voor het vredesproces én voor Israels internationale imago.
Bron(nen): Foreign Policy
