Bruno Bruins blikt terug: "Natuurlijk heeft het verdriet gedaan"

Bruno Bruins moest al aan het begin van de coronacrisis terugtreden. Hij ging onderuit tijdens een debat en bleek zo uitgeput dat een terugkeer niet mogelijk was. De oud-minister voor medische zorg blikt voor één keer terug in de Volkskrant.

"Kort na 7 uur stroomde de energie er opeens uit. Nee, het was niet eng. Ik ging onderuit en even later stond ik weer op," begint hij zijn relaas. "Alles bewoog nog. Het was wel voor het eerst in mijn leven dat ik bij het opstaan in de ogen van een D66’er keek. Wouter Koolmees hielp me overeind."

Bruins dacht toen nog na een nacht goed slapen terug te keren. "Een dag later, toen de huisarts kwam, bleek dat het er niet in zat. Het zat er gewoon niet in. Hoe vervelend ook, de energie was er niet meer."

Uitrusten"Nadat ik ben afgetreden, heb ik eerst alleen maar uitgerust. Er staat een bankje op mijn werkkamer, daar heb ik eindeloos op geslapen. Soms kwam mijn vrouw kijken. Is hij al in zijn boek begonnen? Soms had ik pagina 1 gelezen, maar daar kon ik wekenlang steeds opnieuw mee beginnen. Ik heb in die tijd veel gefietst, eerst naar Wassenaar, later Hoek van Holland, Leiden, Zoetermeer. Prachtig. Je bent dan zo blij dat je de deur uit kan, dat je gezond bent, je gezin hebt, dat je mensen kunt ontmoeten. Ik kreeg bovendien zo veel steunbetuigingen, mijn LinkedIn-account ontplofte. Alle bewindspersonen belden of stuurden appjes. ‘Wat een dapper besluit.’ ‘Keep cool en herstel snel."

"Mark Rutte belde tot augustus elke week. Niet om over de grote politiek te praten, maar om te vragen hoe het ging, of ik nog een goed boek had uitgelezen. Zo uitgebreid dat ik dacht: Mark je hebt zoveel te doen, je kan je tijd echt wel beter besteden."

Over de begintijd van de crisis vertelt hij: "Het was ongelooflijk wat er in die periode op de markt gebeurde. Dan zat ik op zondag op de kamer bij Willy Spaan, de voorzitter van het Leids Universitair Medisch Centrum. Liet hij me foto’s zien van dozen in een vliegtuig met van die netten erom heen. Een miljoen mondkapjes. Ik gaf toestemming. Doen! Een uur later bleken ze dan alweer verdwenen. Verkocht aan iemand anders. Pffft. Weg. Echt ongelooflijk."

"Het tekort aan beschermingsmiddelen was een van de zaken waar ik wakker van lag. De overheid hoort bij te springen als individuen en partijen dat zelf niet meer kunnen. Het is dan wel mooi om te zeggen dat je er druk mee bezig bent, maar je wilt het fiksen."

Onder dekentjeNog steeds vindt hij het erg dat hij het kabinet in de steek moest laten. "Als je meemaakt wat ik heb meegemaakt, wil je het liefst even in een hoekje onder een dekentje kruipen en tevoorschijn komen als je er weer bent. Bij mij heeft iedereen op televisie kunnen zien hoe ik onderuit ging. Natuurlijk heeft het ook verdriet gedaan. Je staat samen voor een opdracht, voor een taak. En dan moet ik van een rijdende trein stappen."

Bron(nen): De Volkskrant