Sigrid Kaag gaat in Gaza wonen en soms denkt ze aan Rutte

Iedere Gazaan die het kan betalen verlaat Gaza om het vege lijf te redden. Sigrid Kaag gaat er vanaf midden juli wonen. Het wachten is nog even op de Roemeense VN-beveiligers. „Die zijn heel goed.” Om zo beter is staat te zijn de humanitaire hulp namens de VN te bevorderen. Is ze niet bang, vraagt NRC.

„Ja en nee. Je stapt niet in de bus naar Purmerend. Je moet ook een zekere mate van overgave hebben en hopen dat er niets gebeurt. Als ik naar Gaza ga hebben we hele scherpe afspraken met Israël en ik kan natuurlijk alleen gaan als zij toestemming geven. Ik ben laatst voor het eerst via een grenspost in het noorden naar binnen gegaan. Omdat het noorden helemaal vernietigd is, heb je er een raar gevoel bij. Er hangt iets in de lucht, maar je kunt er niets aan doen. Je zet het aan de kant en gaat door.”

Ze is verantwoordelijk voor een bijna onmogelijke taak. „In het begin denk je: help! Maar je hebt ook de geruststelling dat als anderen het veel beter hadden gekund of beter hadden geweten dan had ik hier niet gezeten. Dat is de basishouding. En iedereen zei: dit is mission near impossible. Dat is ook een geruststelling. Als iedereen met elkaar belt, president Biden, president Macron, demissionair premier Rutte, en ook een beetje met de handen in het haar zit, kun je altijd proberen de situatie te verbeteren.

Het helpt in moeilijke situaties soms om over praktische problemen te praten, zegt Kaag. „Ik moet grappig genoeg wel eens denken aan – God Bless – Mark Rutte met zijn uitdrukking ‘maak het klein, maak het technisch’.”

„Je moet je oog op de bal houden. Als je dat niet kunt, ben je niet geschikt voor deze rol. Je moet gewoon denken wat je wél kunt doen. Strategisch blijven denken en ook heel pragmatisch. Waar kunnen we een mensenleven redden, waar kunnen we de situatie verlichten? Dat is niet genoeg. Maar dat houdt je op de been.”