Hoe in België zwarte piet geruisloos verdween

Of het nu komt, omdat de sinterklaastraditie minder diep geworteld is in de Vlaamse cultuur of omdat de Vlaming van nature meer conflictvermijdend is dan zijn noorderbuur, het is een feit dat de transitie van zwarte piet naar roetveegpiet daar geruisloos is ingevoerd. Zonder rellen dus, zonder geweld en zonder het kinderfeest compleet te verpesten. Toen Vlaanderen begin jaren negentig begon met de uitzending van Dag Sinterklaas was er al ongemak over zwarte piet. Van begin af aan werd benadrukt dat piet zwart was, doordat hij door de schoorsteen kroop en dus onder het roet zat. In de loop der jaren gingen langzaam alle andere dubieuze kenmerken overboord. De rode lippen en grote oorbellen verdwenen net als het gekke accent van piet. Hij was bovendien niet langer een knecht, maar eerder een vriend, die slimmer is dan de steeds verstrooider wordende sint, schrijft columniste Dalilla Hermans in Vlaamse krant De Standaard. Media speelden daar een belangrijke rol in. Zo zit er in de film een scène die voor ieder kind duidelijk maakt waarom piet eerst zwarte piet was, met pikzwarte huid, kroeshaar en dikke lippen, en nu gewoon piet, de vriend en helper van Sinterklaas die zijn roetvegen en warrige kapsel dankt aan de tripjes door de schoorsteen, legt de schrijfster uit. Het gebeurde allemaal zonder er ruchtbaarheid aan te geven of eindeloos discussie over te voeren en het werkt voor iedereen prima. Zwarte kinderen hoeven niet langer met twijfels en een tikje schaamte rond te lopen in de aanloop naar dat mooie feest, schrijft Hermans. En Vlamingen die houden van deze traditie, kunnen het vieren zonder tegenwind en onbegrip, besluit ze. Laten we een voorbeeld nemen aan onze zuiderburen en vanaf nu geruisloos verder gaan met roetveegpiet.

Bron(nen): De Standaard