Hoe 3M de gevaren van PFAS ontdekte en verdoezelde

PFAS, ook wel bekend als ‘forever chemicals’, zijn chemische stoffen die vanwege hun langdurige aanwezigheid in het milieu en mogelijke gezondheidsrisico’s de aandacht hebben getrokken. De industrie, met name bedrijven zoals 3M, wist al decennia van de gevaren van deze stoffen, maar hield deze informatie geheim. Dit artikel belicht de ontdekking, het verdoezelen en de gevolgen van deze praktijken.

In de jaren zeventig begon 3M met de productie van PFAS voor verschillende toepassingen, waaronder waterafstotende coatings en brandbestrijdingsschuim. Interne onderzoeken van 3M toonden al vroeg aan dat deze stoffen zich ophoopten in het menselijk lichaam en potentieel toxisch waren. In experimenten met dieren, zoals ratten en apen, veroorzaakten PFAS leverproblemen en sterfte bij lage doseringen .

Ondanks de alarmerende onderzoeksresultaten bleef 3M PFAS produceren en verkopen. Interne memo’s en documenten uit de jaren tachtig en negentig laten zien dat het bedrijf wist dat PFAS aanwezig was in het bloed van hun werknemers en zelfs in bloedmonsters van de algemene bevolking. Toch bleef deze informatie verborgen voor het publiek en regelgevende instanties. Pas eind jaren negentig, toen een groep wetenschappers binnen 3M een chemische verontreiniging in menselijk bloed opmerkte, begon het bedrijf onder druk te staan .

Het was pas na juridische druk en publieke onthullingen dat 3M begon toe te geven dat PFAS-wijdverspreid was en potentieel schadelijk. In 2000 stopte 3M uiteindelijk met de productie van PFOS, een type PFAS, na druk van de Environmental Protection Agency (EPA). Deze beslissing volgde op meerdere interne en externe onderzoeken die de schadelijke effecten van PFAS aantoonden, inclusief het risico op kanker en andere ernstige gezondheidsproblemen .

In de afgelopen jaren zijn er tal van rechtszaken aangespannen tegen 3M en andere bedrijven vanwege PFAS-verontreiniging. In 2022 kondigde 3M aan dat het tegen het einde van 2025 volledig zou stoppen met de productie van PFAS, maar de erfenis van deze stoffen blijft een groot milieuprobleem. De EPA heeft inmiddels PFAS aangeduid als waarschijnlijk kankerverwekkend en heeft nieuwe regels ingevoerd om de blootstelling aan deze stoffen te verminderen .

De case van 3M en PFAS is een schokkend voorbeeld van hoe industriële geheimhouding ernstige milieuschade en gezondheidsrisico’s kan veroorzaken. Het benadrukt het belang van transparantie en verantwoording binnen de industrie om de volksgezondheid en het milieu te beschermen. Ondanks de recente maatregelen blijven de gevolgen van PFAS een grote uitdaging voor toekomstige generaties.

Voor meer gedetailleerde informatie kun je het volledige artikel van The New Yorker lezen hier.